We (een collega fotograaf en ik) waren ruimschoots op tijd voor aanvang van een kistsluiting met het idee om nog een paar foto's te kunnen maken voordat de genodigden zouden komen. Alle goede bedoelingen voor niets. De deur van het crematorium/uitvaartcentrum was nog op slot. Na een kwartiertje wachten toch maar aangebeld en gelukkig waren we welkom. Uiteraard was onze komst aangegeven door de familie, wat er prettig is. Na binnenkomst moesten we nog in de hal wachten, omdat de familie als eerste naar de overledene zou mogen. Heel begrijpelijk.
Even later kwamen de eerste nabestaanden. Net iets voor aanvang van de genodigden. Zoals gezegd mochten ze als eerst naar hun dierbare gaan kijken. Al snel werd een van ons gevraagd om mee te gaan voor het maken van een paar foto's met de naaste familieleden. Zoals gevraagd stond mijn collega op om mee te gaan, maar toen kwam het........ ze werd tegen gehouden door een medewerkster van het uitvaartcentrum!
De reden hiervoor: Het was nog 5 minuten voor aanvang van de gestelde/afgesproken tijd.
"Hallo, ik ben de dochter van de overledene en ik heb deze mensen gevraagd om voor onze familie foto's te komen maken, dus ik sta erop dat dit ook gaat gebeuren". Helaas bleef de mevrouw van het uitvaartcentrum bij haar standpunt en wij mochten weer gaan wachten. Tot overmaat van ramp zei ze ook nog tegen de dochter: "Eigenlijk had ik u ook nog niet toe mogen laten, maar vooruit, voor deze keer zie ik het door de vingers."
Ongeloof, verbijstering, hoor ik dit goed???
We zijn met z'n allen toch in dienst van deze familie. Het is toch de bedoeling, dat een laatste afscheid voor hen helemaal naar wens verloopt?
Ik was zo overdonderd door hetgeen er gebeurd was, dat ik vergat om te reageren, maar een ding weet ik zeker. Dit gaat me (ons) geen tweede keer overkomen, maar dat is achteraf........